Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Παραμυθια με τον Γκαζι Καπλανι


Την Κυριακη 27 Σεπτεμβριου το βραδυ στις 11 μεχρι τα μεσανυχτα μιλαμε στο ραδιοφωνο στην εκπομπη Υπαρχουμε και Συνυπαρχουμε στην ΝΕΤ 105,8 με τον Γκαζι Καπλανι για τα Παραμυθια της Αγαπης και της Ελπίδας τη ζωη τον ερωτα και διαβαζουμε αποσπασματα http://loveandhopetales.blogspot.com/

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

στα Ζαππειο μια μερα......στιγμιοτυπα απο την υπογραφη βιβλιων

Ευχαριστω οσους ηρθαν,εδω ο Τακης κι η Αλεξανδρα μελετουν Ευχαριστω τον Τακη που ενετοπισε το παραμυθι με τα παιδια στο νεκροταφειο ...και την ιντερνετικη φιλη και μπλογκερ Ισιδωρα Κ. για τα καλα της λογια για το παραμυθι της Διαλεχτης με τα αγαλματα.Η ιστορια αυτη βασιστηκε οπως ελεγα και στην Αλεξανδρα, στην πρωτη μου πτυχιακη μικρου μηκους που εκανα στην Αγγλια Στο παραμυθι, η ιστορια δραπετευσε απο το σεναριο και απο εικονες... εγινε λεξεις . Χαρηκα κι εγω που τη θυμηθηκα και θυμηθηκα κι εκεινο το ταινιακι που τωρα το χω χασει ...ετσι μενει το παραμυθι να την θυμιζει...ετσι ειναι τα παραμυθια ταξιδευουν ακουραστα στο χρονο Καλλιτεχνικη αποτυπωση του περιπτερου με υπογραφη του Λεωνιδα
Σαράντης ,Καρίνα και Λουκία στο φακό του Λεωνιδα
Η Μαρια και η Καρινα και κατω η Λουκια επι το εργον των υπογραφων...Ευχαριστω ολους οσους ηρθαν γνωστους και αγνωστους ..που βεβαια εγιναν πλεον γνωστοι και θα συνομιλουμε εστω μεσα απο τα παραμυθια
κι ακομη ευχαριστω την Βίκυ Σιδηροπούλου για την τρυφερη εκπομπη της για το βιβλιο στον Αλφα το Σαββατο το απογευμα

και βεβαια ευχαριστιες στον Λεωνιδα και την Ευγενια για τις φωτογραφιες

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Τα Παραμύθια με υπογραφές και αφιερώσεις την αλλη Παρασκευη στο Ζάππειο

H Λουκια Pικακη υπογραφει στην εκθεση βιβλιου τα
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2009 19.30
ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΝΟ 92 ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ
παραμύθια που υμνούν τον εύφορο έρωτα, κοιτάζουν με ελπίδα τη συνύπαρξη των ανήσυχων ψυχών και προτείνουν μια ζεστή αγκαλιά
φόρος τιμής στην αγάπη που δίνει φτερά στην ψυχή και στην ελπίδα που την ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθένιους.ένα βιβλίο φτιαγμένο με τα υλικά των παραμυθιών. Λέξεις, αιώνιοι έρωτες, φύση, χρόνος και χώρος που υφίστανται όπως στις ουτοπίες.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ της Λουκιας Ρικακη Εκδοσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ ISBN 978-960-537-111-1
ευχαριστω την Γιωτα για το λινκ http://giotagossipgirl.blogspot.com/2009/09/blog-post_12.html

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

φόρος τιμής στην αγάπη που δίνει φτερά στην ψυχή και στην ελπίδα που την ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθένιους

Συνέντευξη στη Γεωργία Καρκάνη FAQ Νο 67 10/091.
Τι σας έδωσε το ερέθισμα να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μια πολύ ωραία σειρά με φιλοσοφικά παραμύθια που έχει βγάλει ο Γαλλικός εκδοτικός οίκος Seuil. Κάθε χρόνο αγοράζω στο Παρίσι ένα από αυτά τα βιβλία.
Η ανοικτή σκέψη που υπάρχει στο φιλοσοφικό παραμύθι, βοηθαει πολύ και τον δικό μου ορίζοντα. Έτσι σκέφτηκα να καταστρώσω κι εγώ 70 τέτοια φιλοσοφικά ας πούμε παραμύθια ..για έναν ελάχιστο φόρο τιμής στην αγάπη που δίνει φτερά στην ψυχή και στην ελπίδα που την ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθένιους. Ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω με αυτό το βιβλίο τη ζωή για κάποιες μοναδικές συναντήσεις που είχα την σπάνια τύχη να γευτώ
2. Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παραμύθι ήταν ήσασταν παιδί;
Αυτοσχέδια παραμύθια που καταστρώναμε με τον αδελφό μου για την περίφημη ταβέρνα του μπάρμπα Γιώργου.. φανταστική ταβέρνα όλα φανταστικά και παραμυθένια και εκεί κάθε βράδυ ήταν η δική μα αυλή των θαυμάτων και βέβαια η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ..Γιατί πάντα ελπίζουμε σε ένα θαύμα. Εξ άλλου τι είναι το θαύμα; ένα τίποτα που αλλάζει τη ζωή 3. Τα παραμύθια μάς βοηθούν να κατανοήσουμε την πραγματικότητα ή να δραπετεύσουμε από αυτήν;
Όλα τα παραμύθια κάτι θα έχουν να μας πουν. Με τα παραμύθια δημιουργείς το χρόνο αντί απλά να τον αφήνεις να περνά. Δημιουργείς το τόπο, αντί απλά να περνάς περαστικός από τόπο σε τόπο. Με τα παραμύθια, ξεγελάς το χρόνο. Νομίζω ότι όταν κατανοείς την πραγματικότητα, σου είναι πιο εύκολο να δραπετεύεις από αυτήν, με ούριο άνεμο, για με μικρά ταξιδάκια αναψυχής. Όταν επιστρέφεις - γιατί πάντα επιστρέφεις- με ανανεωμένη την ψυχή, είσαι πιο όμορφος, πιο ανανεωμένος έχεις αφήσει τις σκέψεις και τα μαλλιά σου στον άνεμο, το πρόσωπο σου το χει χαϊδέψει η θάλασσα οπότε χαμογελάς με χαρά και συστήνεσαι με την πραγματικότητα με άλλο αέρα
4. Υπάρχουν κάποια μοτίβα που επαναλαμβάνονται στα παραμύθια σας και αν ναι, γιατί; Τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται είναι αναζήτηση του εύφορου έρωτα, το βλέμμα προς την ελπίδα και την συνυπαρξη των ανησυχων ψυχών ακόμη κι η περιπέτεια Γιατί αυτά είναι τα στοιχεία, που μαζί με το φως του ήλιου, τον απέραντο ορίζοντα της θάλασσας και το ταξίδι δίνουν πραγματικό περιθώριο στην ελπίδα και νόημα στη ζωή. Σαν το όνειρο που ζωγραφίζουμε με χρωματιστά μολύβια, όταν περπατούμε ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, στην πατρίδα του ορίζοντα. Εκεί γεννήθηκαν τα παραμύθια στον ορίζοντα.Προτείνουν μια ζεστή αγκαλιά ως την πιο εύφορη χειρονομία στον άλλον. Προτείνουν την ασίγαστη περιπέτεια του νου ως τη μόνη συνθήκη που μπορεί πραγματικά να μας δώσει φτερά.
5. Ως συγγραφέας και σκηνοθέτης, η πιο αυθόρμητη επιθυμία σας είναι να εκφράσετε τα συναισθήματά σας με λέξεις ή με εικόνες;
Η γραμματική που γνωρίζω πιο καλά, είναι εκείνη της εικόνας, άρα η έκφραση μου με τα υλικά της εικόνας γίνεται ίσως πιο άμεσα και αυθόρμητα.. Εχω όμως απέραντο θαυμασμό για τη λογοτεχνία έχω ανάγκη τη λογοτεχνία και πιστεύω ότι είναι η πιο απόλυτη μορφή τέχνης για αυτό και η πιο απαιτητική. Θα ήθελα κάποια στιγμή να καταφέρω να κατέχω τα εργαλεία αυτής της τέχνης και να εκφράζομαι με τόλμη μέσα από αυτήν η συνέντευξη για το βιβλίο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος της FAQ που κυκλοφορεί σήμερα, είναι το Νο 67 με ημερομηνία 10/09. Το link όπου μπορείτε να το δείτε σε ηλεκτρονική μορφή είναι το http://www.faqpress.gr/

συνεντευξη στη Γωγω Καρκανη

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Φώτης Θαλασσινός στην Ελευθεροτυπία ...Όμορφες ιστορίες φτιαγμένες από χαρμολύπη

Ιστορίες φτιαγμένες από χαρμολύπη
Από τον Φώτη Θαλασσινό
Λουκία Ρικάκη
Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας
εκδόσεις Απόπειρα, σ. 203, 13 ευρώ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=78897
Η Λουκία Ρικάκη παρουσιάζει ένα βιβλίο φτιαγμένο με τα υλικά των παραμυθιών. Λέξεις, αιώνιοι έρωτες, φύση, χρόνος και χώρος που υφίστανται όπως στις ουτοπίες. Χωρίς να αντιμάχονται τη ζωή και την ομορφιά, αλλά μαζί τους σύμμαχοι στο μακρινό ταξίδι των ονείρων. Στη ρήξη των δεσμών και στην απελευθέρωση. Η συγγραφέας σ' αυτό το βιβλίο της είναι ιδιαίτερα δυνατή στις αφηγήσεις που απεργάζεται. Γνωρίζει την αλχημική μέθοδο απόσταξης της ομορφιάς, τόσο από διαμάντια όσο και από άνθρακες. Εξυφαίνει τους μύθους της σαν την αράχνη που έχει τον ιστό της τέλεια φτιαγμένο. Που η συμμετρία του μοιάζει να παρακάμπτει τις φαινομενικές ατέλειες του κόσμου μας. Του χώρου και του χρόνου. Τοποθετεί τις τέσσερεις διαστάσεις σε σύμπαν πιο ευρύ. Κλεψιγαμίες συντελούνται ανάμεσα στους παράλληλους κόσμους των ιστοριών της. Σύμπαντα στροβιλίζονται και ενώνονται ανεπαίσθητα, άδηλα σχεδόν. Οσο χρειάζεται για ν' αποκαλυφθεί στο τέλος η συμπαγής ενότητα του χάους. Για να δοθεί σ' επάλληλες συμπτώσεις βαρύτητα μοιραίου. Η Λουκία Ρικάκη δεν πιστεύει στην τύχη τόσο όσο στις αδιόρατες δυνάμεις που συνέχουν τα πάντα. Τα παραμύθια είναι μεστά σε νοήματα και αφήνουν τη σοφία τους να σ' αγγίξει εξαγνιστικά. Ομορφες ιστορίες φτιαγμένες από χαρμολύπη. Παρηγορούν και αγκαλιάζουν σαν χάδι τρυφερό τον αναγνώστη. Με ήρωες τις ψυχές των μαγικών πλασμάτων τους κινούνται στην χώρα των αρχέτυπων. Στη γειτονιά του ζείδωρου Θεού. Η Λουκία Ρικάκη γράφει για τη μουσική και την ακούς την ίδια κιόλας τη στιγμή. Τα παραμύθια, έμπλεα σε αισθητηριακά σκιρτήματα, πλανεύουν τις αισθήσεις σου. Γεμάτα ήχους, κίνηση και εικόνες. Τα απαραίτητα υλικά που ένας έξυπνος αφηγητής βάζει στις ιστορίες του για να απαγάγει τον πιο απαιτητικό του αναγνώστη στον κόσμο που έχει πλάσει. Η συγγραφέας ελευθερώνει αιχμαλωτίζοντας. Οι αλληγορίες που διηγείται μιλούν για την αγνή, ανυστερόβουλη και θυσιαστική αγάπη. Μιλούν για παραμυθένιους έρωτες που το μέγεθος τους, αξιοζήλευτο, μπορεί να κατανοηθεί μόνον αν τους αναγάγουμε σε φυσικά φαινόμενα. Πάθη σε καταιγίδες. Σοφία σε άνεμο. Σοφία έρωτος τόσο ξεχωριστή, μα ευτυχώς ελπιδοφόρα. Φαντάζουν οι αγάπες στο βιβλίο δυσπρόσιτες γιατί για εκείνη ολοφάνερα ο ξεπεσμός της εποχής μας δεν είναι παρά γεγονός. Στολίζει τους έρωτές της με λόγια εμβληματικά, που απηχούν άλλα μεγάλα τέτοια παραμύθια. Τα παραμύθια της μοιάζουν με ύμνους, προσευχές σαμάνων αρχηγών των ινδιάνικων φυλών. Ξέρουν κι αυτοί πως όλα -το πιο μικρό και το πιο μεγάλο- κρύβουν την ανυπέρβλητη σοφία του Θεού. Η συγγραφέας, βαθιά ευαισθητοποιημένη σε μεγάλο αριθμό ζητημάτων, απονέμει στις ιστορίες της δικαιοσύνη και στρατεύει μαζί της τα πάντα σ' έναν παραμυθένιο πανθεϊσμό. Οι ήρωές της μοιάζουν σαν έτοιμοι από καιρό ν' αφήσουν το εγώ τους ν' αφομοιωθεί στην απεραντοσύνη της δημιουργίας. Το όνειρο είναι ο βασικότερος άξονας των ιστοριών. Μέσα απ' τα παραμύθια συμπεραίνει κανείς ότι ποτέ δεν είναι αργά για να τα κυνηγήσεις. Τα όνειρα περνάνε και αβγατίζουν από ηλικία σε ηλικία όπως οι μαθητείες. Από τον δάσκαλο στον μαθητή και από τον γέροντα σοφό στον άνθρωπο. Τα μάγια λύθηκαν, οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν. Υπομονή συνιστά συγγραφέας. Και με μια φράση της μας οδηγεί στην αισιοδοξία: «Από την άκρη θα 'ρθει το φως».
http://apopeirates.blogspot.com/2009/09/blog-post.html

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Μια σταγόνα φεγγαρίσια ενα απο τα παραμυθια καμβας για ενα καλοκαιρινό ταξίδι στα ΝΕΑ

Μου ζήτησαν να γραψω ενα κειμενο για το καλοκαιρι στα ΝΕΑ το κειμενο βασιστηκε σε ενα απο τα καλοκαιρινα παραμυθια του βιβλιου που εχει ττιλο Μια σταγόνα φεγγαρίσια που ειχα γραψει και ειναι αφιερωμενο...στο αγόρι της συνομιλιας και στην ουτοπία
Συνομιλίες με τη Σελήνη
στις ελληνικές παραλίες
Της Λουκίας Ρικάκη
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4534964
Θιασώτρια του Διαδικτύου και της τεχνολογίας, σκηνοθέτρια, συγγραφέας και διευθύντρια δύο φεστιβάλ, η Λουκία Ρικάκη δεν ξεχνά τα φεγγάρια και τολμάει να συνομιλεί μαζί τους σε 11 παραλίες της Ελλάδας
Είχα ξαπλώσει στη μοναδική παραλία με το κωδικό όνομα Μαύρος Κάβος κοντά στον Άγιο Παύλοστη Νότια Ρόδο. Χάζευα τους αμμολόφους και σκεφτόμουν αυτά που είχα αφήσει πίσω στην πολιτεία. «Πόσες μέρες περπάτησες; Πόσες μέρες περπάτησες, πόσες ώρες, πόσα χρόνια για να βρεθείς σε μια συνάντηση; Θυμάσαι τι χρώμα είχες στο μυαλό σου και ποια κλωστή ύφαινε τον δρόμο σου προς τα εκεί;». Λίγες μέρες πριν κι ενώ ήμουν σε μια άλλη εντυπωσιακή και τεράστια παραλία του νησιού, στο Γενάδι, μου φάνηκε ότι είδα ή μάλλον ονειρεύτηκα γιατί ο καυτός ήλιος έκαιγε το βλέμμα, το έπαιρνε και το ταξίδευε σε χρυσαφένια όνειρα. Είδα, μου φάνηκε, τα δυο φτερά ενός αγγέλου πάνω στα βότσαλα μιας παραλίας... Το βράδυ με τον αδελφό μου κι έναν φίλο του αποκοιμηθήκαμε με αυτή την εικόνα, κάτω από τα άστρα στην ταράτσα στο χάνι δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Παύλου. Λίγες μέρες μετά, βρεθήκαμε σε μια άλλη παραλία κοντά στο χωριό Κουμαίικα, στη Μανδιλάδα στη Σάμο. Είχαμε επισκεφθεί με τον αδελφό μου τη σπηλιά του Πυθαγόρα αλλά και το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας στο βουνό Κέρκης. Το βράδυ ξαπλώσαμε στην παραλία. Είχε ένα στρογγυλό, ολοστρόγγυλο φεγγάρι. Ξύπνησα διψασμένη... Μπορεί μια σταγόνα να σβήσει τη δίψα και αν ναι, τότε γιατί πίνουμε τόσο νερό και δεν ξεδιψάμε; Δεν βρήκα νερό εκεί κοντά και άρχισα να κοιτάζω το φεγγάρι, όπως είχα κοιτάξει εκείνο το πρωί τον ήλιο στη Ρόδο και πάλι με έριξε σε ένα όνειρο, ή μάλλον ξύπνια ήμουν, γιατί θυμάμαι όλες εκείνες τις σκέψεις σαν ζωντανές. Τις μέρες που το φεγγάρι γεμίζει κατεβαίνω στη θάλασσα, εκεί που εκείνο καθρεφτίζεται στο νερό. Μου άρεσε να το κάνω αυτό από μικρή όταν πηγαίναμε στην Άνδρο στο Βιτάλι... τότε ακόμη ο χωματόδρομος απέκλειε τις πολυπληθείς επισκέψεις.


Όταν το φεγγάρι καθρεφτίζεται στη θάλασσα φτιάχνει ένα μεγάλο φωτεινό μονοπάτι. Πάνω του μπορείς να περπατήσεις χωρίς να χαθείς, γιατί το φεγγάρι πάντα σε βλέπει με το φως του και οδηγεί τον δρόμο σου. Αυτό το μονοπάτι που καθρεφτίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας πολλοί το ονόμασαν μονοπάτι της αγάπης, είτε γιατί αγαπήθηκαν με το φως και τις αντανακλάσεις του, είτε γιατί νόμισαν ότι αγαπήθηκαν... «Με το φεγγάρι μιλήσαμε από χτες που το είδα να γεμίζει», είπα στον αδελφό μου που είχε αποκοιμηθεί δίπλα μου και τώρα είχε ξυπνήσει και χάζευε κι αυτός το φεγγάρι. Είπαμε κάτι λόγια όμορφα, και εγώ του υποσχέθηκα στο φεγγάρι σήμερα το βράδυ με τη γύμνια των αγγέλων, να διανύσω το φωτεινό μονοπάτι της αγάπης... Σε ένα άλλο νησί, στην Αμοργό, σκέφτηκα λοιπόν ότι ζούσε ένα αγόρι που κι αυτό μιλούσε με το φεγγάρι κάθε φορά που κατέβαινε στην Αιγιάλη ή όταν το ΄βλεπε από το Μοναστήρι. Το φεγγάρι τότε σκέφτηκε ότι εμείς οι δύο μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό, γιατί να μη μας βοηθήσει να μιλήσουμε μαζί. Το αγόρι δεν ήξερε ότι υπήρχε κι άλλος άνθρωπος τόσο μακριά που του άρεσαν τα φεγγαρολόγια. «Για να υπάρχει τέτοιο κορίτσι θα είναι αγγελικό», σκέφτηκε και ρούφηξε με απόλαυση ένα ποτήρι γλυκό κρασί από αυτό έπιναν οι μεγάλοι άντρες όταν είχαν πολλά κέφια ή όταν είχαν πολλές στεναχώριες. «Στην υγειά της αγγελικής εκείνης ύπαρξης», είπε, «που βρίσκεται τόσο μακριά». «Στην υγειά του αγοριού», ευχήθηκα κι εγώ, γιατί τώρα μπορούσα να ακούω ό,τι έλεγε το αγόρι μέσα από το φως του φεγγαριού. Για να ξεδιψάσω ήπια τη θάλασσα από τον Μπάλο λίγο πιο κάτω στην ίδια πλευρά της Σάμου. Ήπια την υγειά του αγοριού και προσπάθησα να γράψω λέξεις πάνω στο φωτεινό μονοπάτι του φεγγαριού, εκεί στο δέρμα της θάλασσας που χρύσιζε. Άλλες έμειναν και άλλες βούλιαξαν... «Σαν τα κύματα που πάνε και έρχονται το ένα πάνω στο άλλο, αγκάλιασε τις λέξεις που αφήνω πάνω τους και εμπιστεύσου τη συντροφιά τους», είπα στο αγόρι. «Σε λίγο θα κολυμπήσω στο μονοπάτι της αγάπης...», του ξαναείπα και ζήτησα από το φεγγάρι να ρωτήσει το αγόρι εάν είχε να μου στείλει καμιά ευχή... «Να βγει αγνή και ποθητή από το νερό», είπε το αγόρι και παρακάλεσε το φεγγάρι να μου το στείλει μαζί με ένα φιλί. «Θα γίνει αυτό που ευχήθηκες», του είπα, «πόσο κοντά όμως βρίσκεται ο πόθος στην αγνότητα», αναρωτήθηκα αλλά δεν ξέρω γιατί το ρώτησα αυτό και δεν ξέρω εάν περίμενα να πάρω απάντηση, αλλά το ρώτησα και παρακάλεσα κι εγώ το φεγγάρι να στείλει στο αγόρι εκεί μακριά ένα φιλί υγρό θαλασσινό με φεγγαρίσια γεύση. Ξέρει το φεγγάρι από αυτά, γιατί και άλλες φορές έχει κάνει τον αγγελιαφόρο και ξέρει ότι τα φιλιά αυτά τού παίρνουν κάτι από τη γεύση του, είναι αυτά που τα λένε φεγγαρίσια. «Μ΄ αρέσουν τα αρμυρά φεγγαρίσια φιλιά...» Άρχισα να μπαίνω στη θάλασσα. «Μα είναι αληθινό αυτό το αγόρι», αναρωτήθηκα, «ή μήπως είναι μια οφθαλμαπάτη»... Το φεγγάρι μού απάντησε με τα λόγια του αγοριού: «Αληθινός είμαι», είπε το αγόρι, «ακόμη και κάτω από το φως του φεγγαριού είμαι αληθινός, ακόμη και από τόσο μακριά είμαι αληθινός, ακόμη κι αν σου φαίνεται απίστευτο έτσι είναι. Και μου αρέσουν πολύ τα αρμυρά φεγγαρίσια φιλιά». «Ναι, μάλλον έτσι είναι. Είναι αληθινός», σκέφτηκα και έκανα την πρώτη βουτιά. «Αν φιλήσεις μια μικρή σταγόνα πριν διανύσει όλο το σώμα και χαθεί στην άμμο, θα έχεις διανύσει την απόσταση ανάμεσα στις χώρες μας», είπα. «Α ναι! μάλλον την πρόλαβες, εσύ δεν ήσουν;... Δίψασε λίγο η άμμος αλλά εσύ στ΄ αλήθεια έφτασες εδώ! Σ΄ ευχαριστώ που είσαι κι εκεί κι εδώ και παντού», του είπα. «Μα κι εσύ με φίλησες και μου άρεσε», μου απάντησε το αγόρι. Δεν ξέρω αν το φεγγάρι έχει αυτιά στ΄ αλήθεια, αλλά εκείνη την ώρα το χαμόγελό του έφτανε μέχρι τα αυτιά... και αυτό είναι αλήθεια. «Ναι μέχρι και το φεγγάρι χαμογέλασε με τα παιχνίδια μας», είπα. «Το είδες... Είμαι σίγουρη». «Έχω καιρό να συγχρονιστώ τόσο τέλεια με φεγγάρι. Διέσχισα το φως, το νερό και σε είδα», είπε το αγόρι. «Μήπως είμαστε λίγο μάγοι;». Βγήκα από τη θάλασσα... Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία, όλος ο διάλογος είναι αληθινός, αληθινό είναι και το τοπίο εκεί στη Σάμο. Κι ο αδελφός μου ήταν εκεί, για να το βεβαιώσει. Κι άκουσε αυτή τη συνομιλία που άλλοι θα έλεγαν ότι είναι φανταστική. Είναι από τα πιο όμορφα βράδια που έχω περάσει συνομιλώντας με τη βοήθεια του φεγγαριού... άντε και λίγο της τεχνολογίας... αλλά τι πειράζει... με κάποιον που ήταν μακριά σε μία άλλη ακρογιαλιά και χάζευε το ίδιο φεγγάρι... Το φεγγάρι γεμίζει μόνο μία μέρα τον μήνα. Όλες τις άλλες μέρες μεγαλώνει ή μικραίνει. Έτσι είναι και η ζωή. Την επόμενη φορά που θα δείτε γεμάτο φεγγάρι και θα είστε κοντά στη θάλασσα κολυμπήστε στο μονοπάτι της αγάπης, στο φωτεινό μονοπάτι που ζωγραφίζει το φεγγάρι πάνω στην επιδερμίδα της θάλασσα, ζητήστε από το φεγγάρι να μιλήσει μαζί σας και όλα θα βγουν αληθινά.