Τετάρτη 9 Ιουνίου στον κήπο του ALMAZ

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ALMAZ
Μια σειρά εκδηλώσεων, όπου ο λόγος συναντά τη μουσική, την οθόνη, το... ραδιόφωνο και άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης ξεκινά τον Ιούνιο, στον θαυμάσιο κήπο του food bar Almaz, στο Γκάζι.

Κάθε Τετάρτη, για όλο τον Ιούνιο, θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε αγαπημένους δημιουργούς να ξεδιπλώνουν τις πτυχές της πολύπλευρης δημιουργικότητάς τους. Στον πρώτο κύκλο εκδηλώσεων, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, η Λουκία Ρικάκη, η Ελένη Δήμου, ο Κώστας Γανωτής και ο Χρήστος Παπαμιχάλης συνομιλούν on air με τη Βάνα Δαφέρμου, τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη, τη Σύσση Καπλάνη και τη Μαρίνα Λαχανά με επίκεντρο τα βιβλία τους. Κοντά τους, γνωστοί και αγαπημένοι ηθοποιοί διαβάζουν αποσπάσματα από τις γραπτές «μαρτυρίες» τους.Οι εκπλήξεις αναμένεται να είναι πολλές!

2/6/2010 Ο τραγουδοποιός Λουδοβίκος των Ανωγείων συζητά με την παραγωγό ραδιοφώνου Βάνα Δαφέρμου, για το βιβλίο του «Η εξομολόγηση μιας τελείας»Διαβάζει ο ηθοποιός Τάκης Χρυσικάκος.

9/6/2010 Η σκηνοθέτιδα Λουκία Ρικάκη συζητά με τον σκηνοθέτη και παραγωγό ραδιοφώνου Μενέλαο Καραμαγγιώλη, για το βιβλίο της «Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας».Διαβάζει ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος.Έναρξη: 20.30 16/6/2010 Η ερμηνεύτρια Ελένη Δήμου συζητά με την παραγωγό ραδιοφώνου Σύσση Καπλάνη, για το βιβλίο της «Όσα δεν είπαμε».

23/6/2010 Ο μουσικός Κώστας Γανωτής συζητά με την παραγωγό ραδιοφώνου Μαρίνα Λαχανά, για το βιβλίο του «Περιμένοντας τον Λάκη Ρα»Διαβάζουν οι σκηνοθέτες Νίκος Σούλης και Δημήτρης Γιατζουζάκης.

30/6/2010 Ο παραγωγός ραδιοφώνου Χρήστος Παπαμιχάλης συζητά με την παραγωγό ραδιοφώνου Σύσση Καπλάνη, για το βιβλίο του «Maybe».Διαβάζουν η ηθοποιός Εύα Κεχαγιά και ο παραγωγός ραδιοφώνου Δημήτρης Βραχνός.

Έναρξη: 20.30 Μετά τις παρουσιάσεις ακολουθεί DJ set.ALMAZ, Τριπτολέμου 12, Γκάζι, Τηλ. 210 3474763 Χορηγός επικοινωνίας: INDEX

Στο Ζαππειο μια μρεα

ΠΗΓΑ (προ)χθες στα εγκαίνια της 33ης Εκθεσης Βιβλίου στο Ζάππειο και με το που μπήκα σκουντούφλησα πάνω στη σκηνοθέτιδα Λουκία Ρικάκη, που μου αφιέρωσε το νέο της βιβλίο «Τα παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας», το οποίο κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις «Απόπειρα». Για όσους δεν καταφέρνουν ακόμη να παραμυθιαστούν. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=164664

ο Αντρεας Ρουμελιωτης...

Παραμύθια ευπώλητα..και Εκθεση βιβλιου στο Ζαππειο

Παρ οτι ουκ εν τω πολλώ το ευ..η αναρρίχηση στο νουμερο 6! των κατα τον νεολογισμο "ευπωλητων" του βιβλιοπωλειου Ελευθερουδακης μας γεμισε χαρα!! καθως ηδη ετοιμαζουμε την δευτερη εκδοση

Ευχαριστουμε ολους τους αναγνωστες των παραμυθιων για τουτη την εμπιστοσυνη και ολη την επικοινωνια που ειχαμε ως τωρα σε αυτο το μπλογκ και στις παρουσιασεις των βιβλιων .Κι οπως λεει και η Ζωη Νικητακη στο προηγουμενο ποστ αγαπω τα παραμύθια γιατί μας υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα κομμάτι της φύσης και όντας σε αρμονία και σύνδεση μαζί της, μπορεί να είναι ένας συνοδοιπόρος με τα στοιχεία της φύσης στο θαυμαστό ταξίδι της ζωής.

Τα τελευταια αντιτυπα της πρωτης εκδοσης... θα διατιθενται στην Εκθεση βιβλιου που ξεκινα αυριο στο Ζαππειο
Οι εκδοσεις Απόπειρα θα βρίσκονται στο περίπτερο αρ. 13. στην Εκθεση Βιβλιου που διοργανωνεται απο τον Σύλλογο Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών 17–30 Μαΐου 2010
στο χώρο του Ζαππείου
http://apopeirates.blogspot.com/

Αγαπώ τα παραμύθια γιατί είναι σαν τα πουλιά

Αγαπώ τα παραμύθια γιατί είναι σαν τα πουλιά. Τ΄ακούνε μόνον τα παιδιά και όσοι έχουν καθαρή καρδιά. Τον παραμυθοαέρα τον εμφύσησε στην καρδιά και στο νου μου η γιαγιά μου, που ΄ταν αλαφροϊσκιωτη κι έβλεπε πράγματα παράξενα κι αόρατα που οι άλλοι δεν μπορούσαν να τα δουν.
Αγαπώ τα παραμύθια γιατί μιλούν για την αλήθεια,... όχι για την πραγματικότητα κι έτσι ο χρόνος δεν τα φθείρει, αντίθετα τα καθιερώνει. Μέσα από τα παραμύθια μπορούμε να αφουγκραστούμε τη φωνή του ανθρώπου στη ροή του χωροχρόνου.
Τα παραμύθια έχουν παιδαγωγική, μα κυρίως θεραπευτική λειτουργία, καθώς προσφέρουν παρηγοριά κι ελπίδα και μιλούν με τη γλώσσα της καρδιάς, μια οικουμενική γλώσσα που μας ταξιδεύει στον κήπο της παιδικής μας ηλικίας. Στην εποχή μας, που ο άνθρωπος έχει χάσει τον εσωτερικό του δρόμο, τα παραμύθια μας δείχνουν τον δρόμο που μπορεί να μας οδηγήσει στην σύνδεση με τον πυρήνα της ύπαρξής μας, δηλαδή με την ίδια μας την ψυχή.
Αγαπώ τα παραμύθια γιατί μας υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα κομμάτι της φύσης και όντας σε αρμονία και σύνδεση μαζί της, μπορεί να είναι ένας συνοδοιπόρος με τα στοιχεία της φύσης στο θαυμαστό ταξίδι της ζωής. Μπορεί να συνομιλεί με τα δέντρα, τα ζώα και τα πουλιά.
Όπως αγαπώ τα παραμύθια, αγαπώ και τη ζωγραφική. Είναι σαν να αφηγούμαι παραμύθια με εικόνες αντί του λόγου. Και στις δυο περιπτώσεις νοιώθω πως καταπιάνομαι με το Όνειρο. Άλλωστε όλοι μας λίγο πολύ είμαστε πλάσματα φτιαγμένα από το υλικό των ονείρων. Είναι στη μοίρα μας να ονειρευόμαστε κι ίσως επειδή τα όνειρα μετουσιώνονται μέσω του λόγου και της εικόνας, γίνονται παραμύθια και ζωγραφιές που τρέφουν τη ψυχή μας.

Zωή Νικητάκη..Antonis Mobaitzis

Επειδή είναι Άνοιξη, επειδή είναι ακόμη ,,,

love and hope tales@old town Nicosia from lucia rikaki on Vimeo.

http://vimeo.com/11465579 from lucia rikaki on Vimeo.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ αποσπασματα... Επειδή είναι Άνοιξη, επειδή είναι ακόμη Απρίλης, και τα Κύθηρα είναι ο ου τόπος των ονείρων … και δώρο σε εκείνους που..

Με την παρουσία της σκηνοθέτριας και συγγραφέως Λουκίας Ρικάκη παρουσιαστηκε το τελευταίο της βιβλίο «Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας».. loveandhopetales.blogspot.com

27 Απριλίου 2010, 7.45 μμ Baudelaire à Cythère Αριστοκύπρου 7, Λαϊκή Γειτονιά Λευκωσία Παρουσιαζουν οι ΦΡΟΣΩ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ANTΡΕΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Οι Σκισμενες Καρδιες το παραμυθι απο την Ευα Μπαξεβανου μια εικονοποιηση

http://www.facebook.com/home.php?#!/album.php?aid=178102&id=768237471&ref=mf

«Από πού ονειρευόμαστε; Μπροστά ή πίσω από τα μάτια;» απο την Κάλλια Πλατύρραχου

Κρατούσα στα χέρια μου ένα βιβλίο α ν ά σ α που με έκανε για λίγο να ξεφύγω, να χαλαρώσω, να γίνω πάλι παιδί και να διαβάζω στον ίδιο μου τον εαυτό παραμύθια. Ένα βιβλίο μαγικό που έχει τη δύναμη να σε ταξιδεύει από το τ ώ ρ α, το παρόν, στο παρελθόν, στο μέλλον, μα πάνω από όλα στο π ο τ έ… σε αυτό που δεν έχουμε ζήσει ακόμα και που μπορεί να μη ζήσουμε ποτέ… στον φανταστικό κόσμο της Λουκίας.

Οι ι σ τ ο ρ ί ε ς αρχίζουν και μπλέκονται με τους μ ύ θ ο υ ς και με τις αλήθειες και καταλήγουν όλες μαζί να γίνουν π α ρ α μ ύ θ ι α.
Όλο το βιβλίο έχει ένα κινηματογραφικό γράψιμο. Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι ένα κομμάτι της Λουκίας ανήκει στον κινηματογράφο. Διαβάζοντας το οι προτάσεις του κάθε κειμένου θυμίζουν το καρέ ενός φιλμ. Μπορείς εύκολα να φανταστείς την κάμερα να ζουμάρει και να απομακρύνεται ανάλογα με την στιγμή που περιγράφεται.

Μπορείς να φαντάζεσαι συνέχεια την εικόνα των πραγμάτων. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης ένα απίστευτο παιχνίδι εικόνων που εναλλάσσονται λαμβάνει μέρος. Κάποιες φορές η περιγραφή είναι τόσο δυνατή που το σκηνικό μοιάζει έτοιμο, στημένο από τη Λουκία για εμάς. Άλλες φορές το στήνουμε όπως θέλουμε, στο χώρο μας ή στο χώρο που θα θέλαμε να το ζήσουμε. Τα πρόσωπα στα παραμύθια γίνονται δικά μας πρόσωπα, τα μέρη δικά μας μέρη και οι στιγμές που περιγράφονται δικές μας κι αυτές. Τα σημεία μοιάζουν σαν τα έχουμε ονειρευτεί, φανταστεί ή ακόμα και ζήσει.

Αυτό που είναι ξεχωριστό είναι ότι στις ταινίες της Λουκίας βλέπεις την ποίηση και την αφήγηση της ,και στα βιβλία της βλέπεις κινηματογράφο και σκηνοθεσία στις ίδιες τις λέξεις. Αυτό δείχνει πόσο συνολικά λειτουργούν αυτές οι τέχνες μέσα της και ότι δεν λειτουργεί ανεξάρτητα σαν σκηνοθέτης ή σαν συγγραφέας.
Το θετικό είναι να βλέπεις ότι στις μέρες μας υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν παραμύθια όταν οι άλλοι γράφουν για κρίσεις, διακρίσεις, ανακρίσεις…

Και το πιο σημαντικό απ όλα είναι ότι φαίνεται ότι έχουν βγει από μέσα της. Την φαντάζομαι σε ανυποψίαστες στιγμές να ανοίγει τα χαρτιά της και να γράφει ένα παραμύθι και να το ξανακλείνει. Σαν να μην γράφτηκαν απλά για να γραφτεί ένα βιβλίο αλλά για να βγουν από μέσα της. Σαν μια προσωπική κατάθεση ψυχής σε ανυποψίαστο χρόνο.
Αυτό που είναι ξεχωριστό σε αυτό το βιβλίο είναι ότι γυρνάς ξανά και ξαναδιαβάζεις τα παραμύθια που ξεχώρισες και μετά θες να διαβάσεις και στους δικού σου ανθρώπους. Έπιασα τον εαυτό μου να επιστρέφει σε κάποια από αυτά συνέχεια. Τα περισσότερα έχουν να κάνουν με άρχοντες και βασιλιάδες… ή φανταστικούς κόσμους… ίσως γιατί μου θύμιζαν την δικιά μου παιδική ηλικία και τα παραμύθια που εγώ διάβαζα μικρή.

Και κάθε φορά που ένα παραμύθι τελειώνει και ξεκινάει ένα άλλο, είναι σαν να βγαίνεις από ένα όνειρο και να ετοιμάζεσαι να μπεις σε ένα καινούργιο. Όλη αυτή η εναλλαγή εικόνων… ονείρων και στιγμών σε κάνει να μπερδεύεσαι… για το ποιο είναι το αληθινό, αυτό που διαβάζεις ή αυτό που ζεις; Γι αυτό και θα ήθελα να τελειώσω με μία ερώτηση από το παραμύθι «Τα όνειρα που κρατιόντουσαν κρεμασμένα στα σύννεφα» που ρωτάει…

«Από πού ονειρευόμαστε; Μπροστά ή πίσω από τα μάτια;»

Κάλλια Κ. Πλατύρραχου / Αρχιτέκτονας..απο την παρουσιαση στο Παγοποειο στο Ηρακλειο Κρητης στην εκδηλωση της Κινηματογραφικης Λεσχης και του Βιβλιοπωλειου Ελευθερουδακης