Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

η φαντασία απογειώνεται γραφει η Ξένη Μουχίμογλου

Tα «Παραμύθια της Αγάπης και της Ελπίδας»
Tα παραμύθια είναι απόσταγμα σοφίας που ο πρακτικός τους χαρακτήρας είναι κρυμμένος σε κείνο το περιτύλιγμα μαγείας, όπως όταν παλιά τα αφηγούνταν οι ηλικιωμένοι στα παιδιά κοντά στο τζάκι τα χειμωνιάτικα βράδια.
«Τα παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας» είναι τα παραμύθια της Λουκίας, της Λουκίας Ρικάκη που την ξέρουμε από τον κινηματογράφο και από τα προηγούμενα βιβλία της και τα λευκώματά της, τις θεατρικές σκηνές που έχει ιδρύσει, από τις ποικίΛες καλλιτεχνικές της δραστηριότητες.
Από τις πρώτες σελίδες που μας διάβασε ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος μας μάγεψε. Αν μάλιστα λάβουμε υπ όψη και τις εικόνες που συνοδεύουν τα κείμενα, τότε πραγματικά η φαντασία απογειώνεται. Οσο για τον πρακτικό χαρακτήρα, βρίσκεται σε κάθε σελιδα. Μιλάει για τα ζευγάρια που αγαπιούνται και η αγάπη παραμένει όταν το πάθος έχει σβήσει. Μιλάει για τη φιλία, για τα δάκρυα, για τη φύση. Οι αυτοτελείς ιστοριούλες είναι ουσιαστικά αθώα δοκίμια για κάθε ηλικία και μπορούν να διαβαστούν από το τέλος προς στην αρχή, από τη μέση, απ την αρχή, ή από την τάδε σελίδα που θα διαλέξουμε τυχαία.
Η παρουσίαση στο εκλεκτό κοινό έγινε από την κ. Μαριέττα Πεπελέαση (ψυχολόγο, συγγραφέα), τον τέως υπουργό Πολιτισμού κ. Σταύρο Μπένο,
την Τίνα Πιπίνου (συγγραφέα) και τον Βασίλη Ρούβαλη (συγγραφέα και δημοσιογράφο).
Από την πρώτη φράση καταπιάνεται με τη σχέση άνδρα-γυναίκας. Για τον κρυφό φόβο που υποβόσκει στη σχέση κάθε ζευγαριού και, προ παντός, για τον εγωϊσμό και των δύο φύλων
μ εκείνο το σκληρό τσόφλι που περιβάλλεται, που αν δεν σπάσει, η σχέση δεν θα πάει καλά. Αγγίζει με κατανόηση το θέμα της απιστίας, σε μια εποχή που τα διαζύγια αυξάνονται. Μιλάει επίσης για το χρόνο, για την αιωνιότητα που αντιπροσωπεύει η κάθε στιγμή που περνάει, για τη σημασία που έχει το παρόν και πώς αισθανόμαστε μέσα σ αυτό. Μιλάει για το θάνατο και μας συμφιλιώνει μαζί του, ξορκίζοντας τον τρόμο που μας κατέχει στη σκέψη του.
Με όλα αυτά, βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε μ ένα πολυπαραμύθι βουτηγμένο στην πραγματικότητα, μ έναν τρόπο που εξαϋλώνει το υπαρκτό και εκλογικεύει το μυστήριο που κρύβει κάθε παραμύθι.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ. Της Ξένης Μουχίμογλου (xeni.arts@gmail.com)

φωτο Παρης Μπούσιος

1 σχόλιο:

takis sakellariou είπε...

Στεναγμός;
Η χορδή
απόκριση
προσμένει
αγεράκι
το σούρουπο.


Καταμεσήμερο
αποκάμαμε
κουτί περνάμε στα δάκτυλα
ευωδιαστό χαμόγελο
στα χείλη
η υπομονή
και η παρηγοριά
της προσευχής
που ψιθυρίζουν
τα τραγούδια σου.


Καλοτάξιδα νάναι!