Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

«Τον ξέρω αυτό το δρόμο. Τον περπάτησα κι εγώ…»


Μια μυσταγωγία έγινε προχτές στον Ιανό με αφορμή το βιβλίο σου.
Οι μεγάλοι ξεδίπλωσαν την ψυχή τους με τρόπους απρόσμενους.
Οι νεότεροι πρόσθεσαν σημερινά και όμορφα πράγματα.
Ο λόγος του Κωνσταντίνου, τρυφερός και σαν παραμύθι, μας οδηγούσε σε περιπέτειες ψυχής.
Φύγαμε λοιπόν και ταξιδέψαμε σε ξεχασμένα βάθη της ψυχής μας. Ακουμπήσαμε ονειρέματα φυλαγμένα στα μύχιά μας έτσι μόνο για να πούμε: «Τον ξέρω αυτό το δρόμο. Τον περπάτησα κι εγώ…»
Κι από κει ο καθένας μπήκε στα φυλαγμένα ταξίδια του και χάθηκε στην ομορφιά ή και στον πόνο τους.
Μυσταγωγία! Αυτό θαύμασα να γίνεται προχτές.
Εγώ θα ήθελα να είχα γράψει το κείμενο του εξωφύλλου του βιβλίου που τα λέει όλα όπως τα σκέφτομαι. Ας πούμε λοιπόν πως το έγραψα μιας και θέλω να είναι δικό μου.
Φιλιά,
Η μάνα σου

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Ine paidia allon ta logia mas (pou lei kai o poitis). Ta iothetoume, ta megalonoume me agapi gia na poune ta dika mas paramithia pou tha ta iothethisoun oi epomenoi....filia apo ameriki (o adelfos, gios kai prosfata mpampas :-))