Μέσα από αυτά τα παραμύθια η Λουκία Ρικάκη αφήνει με χάρη να ξεγλιστρούν δέσμες τρυφερότητας γεμάτες από τη σοφία των αιώνων και τη δική της.Η επιλογή των εννοιών είναι οδηγημένη από την αυθεντικότητα των ευαισθησιών της. Κάποια φράση εδώ και άλλη πιο εκεί, πινελιές από λέξεις, ικανές ακόμα και να σε διατάξουν να σταθείς να τις ψάξεις παραπάνω, εξ αιτίας της καθαρότητας που εκπέμπουν.
Σε αυτό το πολύ κομψό και εξωτερικά έντυπο, με την κατακόκκινη καρδιά πάνω στη γκρίζα, σχεδόν τετραγωνισμένη πέτρα, η Λουκία κάνει ποίηση μόνο με τους τίτλους του κάθε παραμυθιού της.
Το μάθημα της μουσικής, τα όνειρα που κρατιούνται κρεμασμένα στα σύννεφα, στους καθρέφτες, το βλέμμα που πλανεύει, η διαλεχτή και τα αγάλματα, το όνειρο της πεταλούδας, γυναίκες σαν τα πουλιά, η αυτού εξοχότης, το γαλάζιο χαμόγελο, χρώμα κόκκινο, ο άρχοντας και ο ζωγράφος, το παιχνίδι, ο χορευτής, ρούχο από φώς, το πανηγύρι με τις εικόνες.
Σ΄ ένα τέτοιο πολύχρωμο πανηγύρι έχεις την έντονη επιθυμία να διαβάσεις, με την βιασύνη της εμπιστοσύνης, πιο κάτω.
Το μάθημα της μουσικής, τα όνειρα που κρατιούνται κρεμασμένα στα σύννεφα, στους καθρέφτες, το βλέμμα που πλανεύει, η διαλεχτή και τα αγάλματα, το όνειρο της πεταλούδας, γυναίκες σαν τα πουλιά, η αυτού εξοχότης, το γαλάζιο χαμόγελο, χρώμα κόκκινο, ο άρχοντας και ο ζωγράφος, το παιχνίδι, ο χορευτής, ρούχο από φώς, το πανηγύρι με τις εικόνες.
Σ΄ ένα τέτοιο πολύχρωμο πανηγύρι έχεις την έντονη επιθυμία να διαβάσεις, με την βιασύνη της εμπιστοσύνης, πιο κάτω.
Να συναντήσεις κι΄ άλλες εικόνες από λέξεις που συνθέτουν ακούραστα μύθους και ιστορίες, ελπίζοντας ότι έτσι θα ανακαλύψεις περισσότερα για την αλήθεια της αγάπης. Σημεία όπως :
· Τότε, μας επισκέπτεται ο φόβος όταν εκεί στη μοναξιά μας βρισκόμαστε στο έλεος της αλήθειας μας. (115)
· Σαν τι θες να μάθεις πρώτα, για δουλειά ή για καρδιά (η ερώτηση λίγο πριν από το φλυτζάνι του καφέ) (115)
· Γιατί εκεί, δίπλα στο ποτάμι, τα λόγια όποιας προσευχής, όπου και να πιστεύει κανείς, ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό, έπιαναν τόπο.(121)
· Πολλοί τότε έκαναν ευχές να βρουν την ευτυχία ή, τέλος πάντων, ότι για εκείνους συστήνεται με τα υλικά της ευτυχίας. (126)
· Δεν θα βρεις ποτέ ειρήνη και ευτυχία αν δεν είσαι δίκαιος, αν δεν λες την αλήθεια και αν δεν φροντίζεις τους άλλους ευσπλαχνικά.
· Όταν μας κοπούν τα πόδια ο Θεός μας δίνει φτερά.
· Ότι είχε νιώσει από πίστη σε αυτήν την εκκλησία με τις ζωγραφιές το είχε νιώσει και εκεί έβρισκε καταφύγιο κάθε φορά που η δική της δύναμη δεν έφτανε να της δώσει τις απαντήσεις που έψαχνε ή την παρηγοριά που είχε ανάγκη.
· Η πραγματική αγάπη ακυρώνει την συμβατική διαδοχή του χρόνου, προσθέτει άλλη διάρκεια στη ζωή.
Δεν είναι συγκλονιστική η Λουκία με τη λιτή αυτή προσέγγιση σε κάτι τόσο μεγάλο, κάτι που σημαίνει το τέλος του χρόνου που για εμάς τους ανθρώπους, τους ψυχολογικά «τεμπέληδες», στέκεται ακόμα το μόνο απόρθητο «οχυρό»;
Όλη αυτή η κίνηση της θλίψης και της χαράς με τις εκπλήξεις της, φανερώνει το χάρισμα που κερδήθηκε μόνο με την γενναιότητα του ρίσκου, που δεν σου εξασφαλίζει, από πριν, τίποτα.
Η Λουκία τόλμησε και μπήκε σε αυτό. Αυτά τα παραμύθια έχουν το δικό τους μέτρημα σε βάρος, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ ανάλαφρα. Διαθέτουν εκείνη την αίσθηση της ομορφιάς που δεν έχει να κάνει ούτε με την αισθητική, ούτε με το καλό γούστο, επειδή είναι κάτι άλλο.
Η Λουκία σε αυτές τις σελίδες μας προσφέρει την καρδιά της. Από όπου βγαίνει θλίψη δεν αποκλείεται και η χαρά, που είναι και το ζητούμενο. Πιστεύω ότι μόνον όταν είσαι σοβαρός με τη ζωή μπορείς να είσαι και χαρούμενος. Το αντίθετο δεν ισχύει. Όσο για την Λουκία Ρικάκη τα έχει καταφέρει θαυμάσια να είναι η ίδια το «ζητούμενο» με εκείνο το μεγάλο της χαμόγελο, αλλά και το σοβαρό, εξεταστικό της, βλέμμα.
Έλλη Δανιηλίδου – Γεωργιάδου Νοέμβριος 2009
· Τότε, μας επισκέπτεται ο φόβος όταν εκεί στη μοναξιά μας βρισκόμαστε στο έλεος της αλήθειας μας. (115)
· Σαν τι θες να μάθεις πρώτα, για δουλειά ή για καρδιά (η ερώτηση λίγο πριν από το φλυτζάνι του καφέ) (115)
· Γιατί εκεί, δίπλα στο ποτάμι, τα λόγια όποιας προσευχής, όπου και να πιστεύει κανείς, ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό, έπιαναν τόπο.(121)
· Πολλοί τότε έκαναν ευχές να βρουν την ευτυχία ή, τέλος πάντων, ότι για εκείνους συστήνεται με τα υλικά της ευτυχίας. (126)
· Δεν θα βρεις ποτέ ειρήνη και ευτυχία αν δεν είσαι δίκαιος, αν δεν λες την αλήθεια και αν δεν φροντίζεις τους άλλους ευσπλαχνικά.
· Όταν μας κοπούν τα πόδια ο Θεός μας δίνει φτερά.
· Ότι είχε νιώσει από πίστη σε αυτήν την εκκλησία με τις ζωγραφιές το είχε νιώσει και εκεί έβρισκε καταφύγιο κάθε φορά που η δική της δύναμη δεν έφτανε να της δώσει τις απαντήσεις που έψαχνε ή την παρηγοριά που είχε ανάγκη.
· Η πραγματική αγάπη ακυρώνει την συμβατική διαδοχή του χρόνου, προσθέτει άλλη διάρκεια στη ζωή.
Δεν είναι συγκλονιστική η Λουκία με τη λιτή αυτή προσέγγιση σε κάτι τόσο μεγάλο, κάτι που σημαίνει το τέλος του χρόνου που για εμάς τους ανθρώπους, τους ψυχολογικά «τεμπέληδες», στέκεται ακόμα το μόνο απόρθητο «οχυρό»;
Όλη αυτή η κίνηση της θλίψης και της χαράς με τις εκπλήξεις της, φανερώνει το χάρισμα που κερδήθηκε μόνο με την γενναιότητα του ρίσκου, που δεν σου εξασφαλίζει, από πριν, τίποτα.
Η Λουκία τόλμησε και μπήκε σε αυτό. Αυτά τα παραμύθια έχουν το δικό τους μέτρημα σε βάρος, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ ανάλαφρα. Διαθέτουν εκείνη την αίσθηση της ομορφιάς που δεν έχει να κάνει ούτε με την αισθητική, ούτε με το καλό γούστο, επειδή είναι κάτι άλλο.Η Λουκία σε αυτές τις σελίδες μας προσφέρει την καρδιά της. Από όπου βγαίνει θλίψη δεν αποκλείεται και η χαρά, που είναι και το ζητούμενο. Πιστεύω ότι μόνον όταν είσαι σοβαρός με τη ζωή μπορείς να είσαι και χαρούμενος. Το αντίθετο δεν ισχύει. Όσο για την Λουκία Ρικάκη τα έχει καταφέρει θαυμάσια να είναι η ίδια το «ζητούμενο» με εκείνο το μεγάλο της χαμόγελο, αλλά και το σοβαρό, εξεταστικό της, βλέμμα.
Έλλη Δανιηλίδου – Γεωργιάδου Νοέμβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου